'ΖΕΣΤΟΣ' ΚΑΦΕΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΥΡΙΑ ΠΕΝΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ


Καλησπέρα σας.

Σήμερα θα σας προτείνω να διαβάσετε μια φιλική συνέντευξη που μου πήρε μια κοπέλα η Άννα Βιτσακτσή, συμμαθήτρια της κόρης μου, και με συγκίνησε γιατί δε διάβασε απλά τα βιβλία μου. Τα μελέτησε κι έκανε τις ερωτήσεις της κι μέσα από εκείνη είδα τις ερωτήσεις πολλών αναγνωστών. Την ευχαριστώ από καρδιάς!!!

Η συνέντευξη δημοσιεύεται στο blog της an-dorablelife.blogspot.gr και στη σελίδα της στο facebook www.facebook.com/pages/MyAndorableLife

http://pennypapadaki.psichogios.gr

<<Οι αναγνώστες της ταυτίζονται με το θάρρος και τη δύναμη της 'Κατίνας', δακρύζουν με τις 'Κόρες της Αυγής', αποχαιρετούν με το 'Αντίο φιλενάδα', παρασύρονται από τα 'Παιχνίδια Ζωής' και ακολουθούν το 'Φως στις Σκιές' .. 

Ματούλα & Πένυ Παπαδάκη 

Η κυρία Πένυ και η Ματούλα (η κόρη της) με υποδέχτηκαν στο ζεστό τους σπιτικό χθες το απόγευμα, 'Σε νιώθω σα κόρη μου' μου λέει και εγώ τη νιώθω σα δικό μου άνθρωπο. Μάνα και κόρη πιο δημιουργικές από ποτέ, η κυρία Πένυ με τη γραφή της και η Ματούλα με τα καταπληκτικά της κοσμήματα (θα ακολουθήσει post). Ζεστή, προσιτή, πάντα γλυκομίλητη, μαθηματικό κοφτερό μυαλό που δεν εγκλωβίστηκε στους αριθμούς, αγάπησε τα γράμματα πολύ και εκείνα μην μπορώντας να της 'χαλάσουν' χατήρι χαρίζουν σε όλους εμάς καλογραμμένες, με βαθιά νοήματα ιστορίες.

Τι να πω για την κυρία Μαντά, εξαιρετική.
Από την παρουσίαση του βιβλίου της κυρίας Πένυ Παπαδάκη.

Τα βιβλία της κυρίας Παπαδάκη ο κόσμος τα αγαπάει, αυτό που θα ήθελα να επισημάνω είναι πώς από συζητήσεις και από διάφορα μηνύματα που λαμβάνω κατά καιρούς οι αναγνώστες αρκετές φορές μου λένε:

'Δε διαβάζω ελληνικά βιβλία, ξεχωρίζω όμως τρία τέσσερα καλά βιβλία, το ένα είναι σίγουρα 'Οι κόρες της Αυγής' και το άλλο το 'Ζεϊμπέκικο της Κατίνας'.

Πόσο σπουδαίο είναι (της επισημαίνω) για μια συγγραφέα σε εποχές κρίσης, σε εποχές όπου το 'καλό' ανάμεσα στο 'πολύ' και το 'εύκολο', μοιάζει με τη μύγα μέσα στο γάλα, οι κόποι και το έργο σας να επιβραβεύονται από τους αναγνώστες σας. Η κυρία Πένυ με τη σεμνότητα που τη διακρίνει χαμογελά..

'Οι αναγνώστες μου' μου λέει 'τους ευχαριστώ πολύ'.

  

 

Η συνέντευξη αρχίζει   ...

*<<Τα παιδιά όταν είναι μικρά μας αγαπούν. Όταν μεγαλώσουν μας κρίνουν, κι αν ήμαστε τυχεροί, καμιά φορά μας συγχωρούν>> από τις Κόρες της Αυγής. 

Είναι πολύ σημαντικό να διαβάζω από μια μητέρα που έχει δημιουργήσει μια πολύ όμορφη οικογένεια με ένα σωρό θυσίες να κάνει αυτή τη σημαντική παραδοχή. Πόσο εγωισμό (επιτρέψτε μου να το θέσω με αυτό τον τρόπο) πρέπει να αφήσει ο γονιός πίσω του για μια τόσο μεγαλειώδη παραδοχή?

Ο γονιός κατεβαίνει στο επίπεδο του παιδιού και αυτό γιατί εκείνος έχει υπάρξει παιδί, γνωρίζει πώς είναι να είσαι παιδί, οπότε του είναι περισσότερο εύκολο να καταλάβει, το παιδί όμως δεν έχει υπάρξει γονιός. Είναι ευκολότερο να 'κατέβεις' εσύ σα γονιός, από το να περιμένεις να 'ανέβει' το παιδί. 

Είναι ευκολότερο να 'κατέβεις' εσύ, από το να περιμένεις να 'ανέβει' ο άλλος.

Αυτοκριτικάρομαι καθημερινά για να μπορώ να στέκομαι σωστά απέναντι τους. Το κλειδί είναι η αυτοκριτική.

*Σωματική αναπηρία από τη μια, για μια γυναίκα που πρέπει να παλέψει με το σωματικό πόνο και που παρόλα τα προβλήματα της νιώθει ολοκληρωμένη και από την άλλη η δεύτερη ηρωίδα, μια γυναίκα που είναι παραμελημένη και έρχεται αντιμέτωπη με την τεράστια ψυχική αναπηρία της. Ζούμε στην εποχή της κρίσης, οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν ψυχικά ανάπηροι με τρομερό αντίκτυπο και στο σώμα τους, πώς αντισταθμίζονται ψυχική με σωματική αναπηρία?

Οι ηρωίδες μου στο βιβλίο 'Οι Κόρες της Αυγής' είναι δύο, η μια κουβαλάει την απόρριψη από τα γεννοφάσκια της, η άλλη είναι σωματικά ανάπηρη. Το πως αντιμετωπίζει κανείς τις 'αναπηρίες' της ζωής έχει να κάνει με το χαραχτήρα του. Δυνατός σε κάθε κρίση, αδύνατος σε κάθε κρίση. Σε εποχές κρίσης, εκείνος που έχει δύναμη θα βγει μπροστά, όλοι όσοι παλεύουν με το κεφάλι ψηλά, όσοι δίνουν τη μάχη τους καθημερινά, χωρίς δεκανίκια. Θέλει πολλή δουλειά. Στο βιβλίο οι ήρωες μου νιώθουν ανάπηροι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, ο αλαζόνας πλούσιος είναι και αυτός συναισθηματικά ανάπηρος αποτελεί όμως το συνδετικό κρίκο της οικογένειας και βγάζει μια δύναμη που δεν το περιμένει κανείς. Όλοι έχουν τις αναπηρίες τους, ο κάθε ένας παλεύει με τον τρόπο του και παίρνει στοιχεία, ο ένας από τον άλλο. ο Διονύσης, ο Μάρκος, ο Ηρακλής όλοι κουβαλάνε ένα βάρος και όλοι το μοιράζονται. Η αναπηρία έχει πολλές μορφές και υπάρχει γύρω μας είναι οικονομική, κοινωνική, προσωπική αναπηρία.. Υπάρχει γύρω μας και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε για τον καθένα η αντιμετώπιση είναι διαφορετική.

*'Φως στις σκιές' ... Σε αυτό το βιβλίο σας όπως και στο σύνολο του έργου σας έχω την αίσθηση ότι η 'φυλακή' είναι ένα από τα θέματα το οποίο πραγματεύεστε, η 'φυλακή' που περιγράφεται είναι το χρυσό κλουβί στο οποίο εγκλωβίζονται οι ήρωες σας και ψάχνουν τρόπους να δραπετεύσουν. Τελικά η 'φυλακή' είναι κάτι που βιώνουμε όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας? πόσο εύκολο είναι να ξεφύγουμε? Μήπως κάποιες φορές η φυλακή γίνεται 'άλλοθι'?

'Άλλοθι? οτιδήποτε σε εγκλωβίζει σε κάτι, η καταπίεση, μια σχέση ακόμα και μια δουλειά μπορεί να γίνει φυλακή. Οτιδήποτε δε σε αφήνει να λειτουργήσεις σαν άνθρωπος είναι φυλακή. Το 'άλλοθι' το χρησιμοποιούμε εμείς, το βάζουμε εμείς στον εαυτό μας και μένουμε σε αυτό ή αποφασίζουμε να δραπετεύσουμε. Εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές. Όσα μας εγκλωβίζουν πάθη, πρέπει, αναπηρίες .. είναι φυλακή, εγκλεισμός.

*Στο 'Φως στις σκιές' η προδοσία συγκλονίζει τους ήρωες καθώς διέπει το σύνολο των σχέσεων οικογενειακές, κοινωνικές, φιλικές, ερωτικές. Η κεντρική ηρωίδα έχει προδοθεί από τον άνθρωπο που αγάπησε, δραπετεύει μα η προδοσία του την καταδιώκει με την παρουσία ενός παιδιού από άλλη γυναίκα. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος όπως η ηρωίδα σας να διαχειριστεί όλη αυτή την πληροφορία & την προδοσία?

Οι ήρωες μου δεν ξέρουν ότι έχουν τόση δύναμη, το κουβάρι της ζωής τους ξετυλίγεται και καθώς ξετυλίγεται η ηρωίδα συνειδητοποιεί ότι έχει δύναμη και αντλεί αυτή τη δύναμη από τον ίδιο της τον εαυτό, αλλά και από τους άλλους. Αυτό δε συμβαίνει στη ζωή μας? Είχε δεκανίκια να ακουμπήσει αλλά από εκεί που δεν το περιμένει, από τους ανθρώπους που δεν τον περιμένει έρχεται η ήττα. Άλλοτε πάλι οι άνθρωποι που πνίγονται μαζί σου στο ίδιο ναυάγιο είναι εκείνοι που θα σου δώσουν σωσίβιο να κρατηθείς. Δεν είμαστε μόνοι στη ζωή και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε, υπάρχουν πολλές μορφές αγάπης, αρκεί να τις δούμε. Αρκεί να τις δει κανείς.

*Από το βιβλίο 'Παιχνίδια ζωής' .. <<το παιχνίδι με τη ζωή μετράει, άλλοτε σε ρίχνει κι άλλοτε τη ρίχνεις κι αυτή είναι η μαγεία>> .. αυτή τη φράση θα μου επιτρέψετε να τη συνδέσω με τις δυσκολίες που περνάει ο κόσμος .. τα σχόλια σας ..

Φιλοσοφία μιας ζωής. Συμβαίνει κάτι πέφτεις στα πατώματα λες δεν μπορώ, δε γίνεται, πώς θα το αντιμετωπίσω και πιστεύεις ότι δε θα το αντιμετωπίσεις. Άλλες φορές πάλι, λες θα σε βάλω κάτω ζωή και θα τα καταφέρω. Και είσαι μόνος γιατί ο δρόμος της ζωής είναι μοναχικός, οι άνθρωποι είναι σκιές, είναι δίπλα μας, πλάι μας και πρέπει να τις δεις. Αυτές οι σκιές σου δίνουν δύναμη. Πρέπει να δίνεις στους άλλους, η ζωή δεν τελειώνει ακόμη και αν τα πράγματα είναι δύσκολα, μηδενίζεις το κοντέρ και ξαναξεκινάς και αν χρειαστεί ξανά και ξανά. Έτσι είναι η ζωή, σβήνεις τη μηχανή, ανάβεις τη μηχανή και συνεχίζεις. 

*Πιστεύετε ότι η δική σας γενιά μετά από την ταλαιπωρία της κρίσης έχει άλλες ψυχικές αντοχές? και η δική μου γενιά από την άλλη θα έχει ψυχικές αντοχές να δώσει στις επόμενες γενιές?

Πολλές! Πιστεύω πολύ στους νέους ανθρώπους, ο Καζαντζάκης είχε πει ..

'Όσο υπάρχουν παιδιά, ζώα και λουλούδια τίποτα δε χάθηκε' ... Ο άνθρωπος είναι το πλέον ευπροσάρμοστο ον στον πλανήτη, αντέχει, δημιουργεί, δημιουργεί ακόμη και κρίσεις και μέσα από τις κρίσεις έρχονται οι ευκαιρίες, προκύπτουν ανάγκες, ερχόμαστε ο ένας πιο κοντά με τον άλλο. Αυτό που μας έχει απομακρύνει δεν είναι η ζωή είναι το ψεύτικο. Αυτό το ψεύτικο έφερε την κρίση και αυτή η κρίση θα μας δώσει την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε κάποια πράγματα. Είναι η ευκαιρία μας. 

*Μπορεί ένας συγγραφέας στην Ελλάδα της κρίσης να ζήσει από τα βιβλία του? Πολλοί αναγνώστες παραπονιούνται ότι τα βιβλία γενικά πωλούνται ακριβά, τα σχόλια σας.

Όταν κάποιος πηγαίνει σε μια καφετέρια και για ένα καφέ, για μια στιγμιαία απόλαυση, με μηδαμινό κόστος δίνει 5,00 ευρώ, πόσο πρέπει να πληρώσει για ένα βιβλίο που απαιτεί από το συγγραφέα πάρα πολλές εργατοώρες, ψυχικό πόλεμο που είναι ένα είδος εσωτερικού εγκλωβισμού, αυτοπειθαρχίας και από πλευράς εκδοτικού οίκου υπάρχει ένα σύνολο ανθρώπων που θα δουλέψουν και θα ασχοληθούν για μήνες με το βιβλίο πριν εκδοθεί και αφού εκδοθεί. Ο συγγραφέας παίρνει ένα μικρό ποσοστό της τάξεως του 10-15%, αυτό είναι το κέρδος του, πόσο λοιπόν πιο χαμηλά πρέπει να πουληθεί ένα βιβλίο? Πόσο να κοστολογηθεί όταν ένα επιτελείο ανθρώπων που δούλεψε περιμένει να πληρωθεί από αυτό? 

Ο κόσμος θα αγοράσει πιο εύκολα το ευπώλητο βιβλίο γιατί έχει ανάγκη να ταξιδέψει με κάτι ανάλαφρο, ένα ευπώλητο βιβλίο θα τον βοηθήσει να ξεφύγει για λίγο από τα προβλήματα του, για αυτό βιβλία μιας κάποιας αισθητικής, ας πούμε τα πιο βατά, πουλάνε περισσότερο, αυτό αποζητά ο μέσος αναγνώστης. 

Αυτό που κάνω εγώ είναι ότι παίρνω μια αναγνώστρια με ένα πρόβλημα και τη βάζω σε ένα πρόβλημα μεγαλύτερο για να δει πώς το πρόβλημα της είναι μικρό. Πρόσεξε δε σε βγάζω από το πρόβλημα σου, σου δείχνω κάτι μεγαλύτερο. Οι κριτικές που λαμβάνω από τους αναγνώστες μου λένε : ''Με κάνατε καλύτερο άνθρωπο''. 

Και εγώ ξέρεις τι απαντώ? 'Γρατζουνάω το μυαλό και την ψυχή σου. Αυτό κάνω.'

*Κάτι τελευταίο για τους αναγνώστες σας? Το 'Ζεϊμπέκικο της Κατίνας' βρίσκεται στην έκτη ανατύπωση από τις εκδόσεις Ψυχογιός και 'Οι Κόρες της Αυγής' στην έκτη ανατύπωση, 7η χιλιάδα! Δε μένω στους αριθμούς, γιατί γνωρίζω ότι σας ενδιαφέρει ο κάθε αναγνώστης ξεχωριστά σαν άνθρωπος, αλλά δεν μπορώ και να μην επισημάνω ότι είναι πολύ σπουδαίο σε τόσο δύσκολους καιρούς. 

'Ρίχνω το σπόρο μου και περιμένω', ας κλείσουμε με αυτό.

'Η γη θέλει υπομονή'... συμπληρώνει η Ματούλα.

Κυρία Πένυ σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή. Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με αξίες για εμάς τις νεότερες γενιές και τις επόμενες, άνθρωποι με σεμνότητα και με ανιδιοτελή προσφορά .. αυτή είναι η κυρία Πένυ και αυτό αποτυπώνεται μέσα στα βιβλία της ... 

Το blog της κυρίας Παπαδάκη είναι : http://pennypapadaki.psichogios.gr και η επίσημη σελίδα της στο facebook : http://www.facebook.com/papadakip.

An >>