ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
«ΙΟΛΗ»
Όταν η Μαρία Τζιρίτα
μου ζήτησε να παρουσιάσω την ΙΟΛΗ της, δεν σας κρύβω πως ξαφνιάστηκα. Κι όχι
γιατί η φιλία μας τίθεται υπό αμφισβήτηση, ίσα-ίσα που η φιλική μας σχέση έχει
βγάλει πολλές και γερές ρίζες. Ξαφνιάστηκα γιατί όσοι γνωρίζουμε την Μαρία ξέρουμε καλά πως είναι ένα
επικοινωνιακό άτομο, με μεγάλη άνεση στον λόγο και κάλλιστα μπορεί να
υπερασπιστεί τόσο το έργο της, όσο και τον εαυτό της.
Από την άλλη όμως, η
πρόταση ενός ομότεχνου, δεν μπορεί, παρά να είναι θέμα εκτίμησης και τιμής και
την ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνει και φυσικά για το δώρο της φιλίας
της που είναι ανεκτίμητο.
Ένας άλλος παράγοντας
για να απαντήσω θετικά ήταν και ο χώρος της παρουσίασης.
Κρατώ μέσα μου τις
καλλίτερες εντυπώσεις από το βιβλιοπωλείο Ντιζάιν, από τη ζεστή φιλοξενία και
την άρτια οργάνωση των ιδιοκτητών, αλλά και την αγάπη του κόσμου, που αγκαλιάζει
κάθε προσπάθεια των δημιουργών και παρίσταται με καλή διάθεση.
Έτσι δώσαμε τα χέρια
με την Μαρία και λίγες μέρες μετά ήρθε στα χέρια μου το βιβλίο της.
Λόγω έλλειψης χρόνου,
το βιβλίο έμεινε άθικτο για λίγο καιρό, κλεισμένο στον φάκελο του, και με
περίμενε υπομονετικά να το ανοίξω. Όμως είχα δώσει μια υπόσχεση και όφειλα να
την τηρήσω.
Ξέκλεψα λίγο χρόνο κι
άρχισα να το διαβάζω. ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ!!!
Δεν μπορούσα να το
αφήσω από τα χέρια μου. Κυριολεκτώ!!! Ακόμη κι όταν χρειαζόταν να σταματήσω και
να ξαναρχίσω αργότερα την ανάγνωσή του, ήταν σαν να μην είχα σταματήσει, κι
ούτε χρειάστηκε να γυρίσω έστω μία σελίδα πίσω για να συνδεθώ ξανά με την
υπόθεση του βιβλίου. Κι αυτό, είναι μεγάλη επιτυχία της συγγραφέως.
Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε
τους ήρωες του καινούργιου βιβλίου και να μιλήσουμε λίγο για την υπόθεση του.
«Κανένα δεν ξεχνώ,
ούτε τους ζωντανούς, ούτε τους πεθαμένους. Όλοι τους κάτι μου έδωσαν, κάτι μου
πήραν. Μα μη γελιέσαι κόρη μου. Αν γραφότανε ποτές ένα βιβλίο για τη δική μου
τη ζωή, έναν τίτλο θα είχε, έναν και μόνο. ΙΟΛΗ .Για σένα έζησα.»
Η Ιόλη λοιπόν, είναι
ο άξονας γύρω από τον οποίο κινείται, ζει, ανασαίνει και παλεύει η γιαγιά η Αγγέλω.
Μια γυναίκα που δεν
άφησε ποτέ τίποτε στη τύχη. Σκληρή, αγέλαστη, αγράμματη, χωριάτισσα, που
τρομάζει τους γύρω της με την κοφτερή της γλώσσα και την διεισδυτική ματιά της.
Μια γυναίκα που θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο, κυρίως της ζωής της.
Πολύ νέα, μένει μόνη
με ένα παιδί στην αγκαλιά, και για χάρη του, αφήνει πίσω της τον τόπο της και
τους δικούς της και φεύγει για να προσφέρει στον μονάκριβό της γιο τον Στάθη
μια καλλίτερη ζωή. Δουλεύει αγόγγυστα νυχθημερόν σε δυο σε τρεις σε όσες
δουλειές κι αν χρειαστεί για να μη του λείψει τίποτε. Τον μεγαλώνει σωστά και
του δίνει χρήσιμα εφόδια για τη ζωή του. Τον μαθαίνει από νωρίς να είναι
εργατικός, συνετός και τίμιος. Και σαν τίμιος άντρας, όταν η κοπέλα του η Μαρία
με την οποία είναι ερωτευμένος μένει έγκυος, την παντρεύεται. Μόνο που η
οικονομική τους κατάσταση, δεν τους επιτρέπει να ζήσουν μόνοι τους, κι έτσι η
Μαρία αναγκάζεται να συγκατοικήσει με την πεθερά της.
Δύσκολη υπόθεση. Πώς
να ζήσεις με την κυρά-Αγγέλω που δεν έχει μάθει να εκδηλώνει την αγάπη της, που
δεν έχει μάθει να μοιράζεται τίποτε και με κανέναν, που είναι ηγέτης στο σπίτι της
κι αρχηγός στη ζωή της.
Κάνουν και οι δύο την ανάγκη φιλότιμο και
συνυπάρχουν για χάρη του Στάθη και για χάρη του παιδιού που γεννιέται και κάνει
την σκληρή Αγγέλω να χαμογελάσει.
Η καρδιά της Αγγέλως
μαλακώνει με την γέννηση της Ιόλης και δεν την πειράζει που δεν πήρε το όνομά
της, αλλά το όνομα της άλλης γιαγιάς που εμφανίστηκε ξαφνικά στη ζωή τους, ενώ
την είχαν για πεθαμένη. Όλος της ο κόσμος είναι αυτό το κορίτσι κι όταν μετά
από ένα δυστύχημα ο γιος της και η νύφης της θα χάσουν τη ζωή τους, για δεύτερη
φορά η κυρα-Αγγέλω θα κάνει πάλι την καρδιά της πέτρα, και θα γίνει εκτός από
γιαγιά, μάνα και πατέρας, για την εγγονή της. Θα γίνει τα πάντα γι αυτό το
παιδί, που είναι ότι της έχει απομείνει από το παιδί της. Θα κάνει υπερβάσεις,
ξεπερνώντας σωματικά, οργανικά μα ψυχολογικά όρια, και θα δώσει μάχες για να την κρατήσει κοντά
της όταν θα κινδυνέψει να τη χάσει από την άλλη της γιαγιά, που έχει μεγαλύτερη
οικονομική και κοινωνική επιφάνεια. Μα ότι δεν καταφέρνει το χρήμα, το
καταφέρνει η δύναμη της θέλησης και η αγάπη.
Η Ιόλη δεν θα
προλάβει να πει τη λέξη μάνα, όμως δεν θα καταλάβει και την απουσία της, γιατί
αναπληρώνεται πλήρως από την παρουσία της γιαγιάς της. Εξ άλλου μάνα είναι αυτή
που μεγαλώνει ένα παιδί κι όχι απαραίτητα αυτή που το γεννάει, και υπάρχουν
δυστυχώς πολλές τέτοιες περιπτώσεις γύρω μας. Η Ιόλη θα πάρει πολύ αγάπη και
φροντίδα, και θα μεγαλώσει σωστά και με αρχές όπως μεγάλωσε και ο πατέρας της.
Θα δώσει πολλές μάχες
στη ζωής της, που δεν θα είναι ούτε
εύκολες ούτε και λίγες. Ο πρώτος έρωτας της ζωής της, θα την πληγώσει. Με κάθε
τρόπο θα την πληγώσει. Η Ιόλη θα χαθεί,
θα φτάσει στα όρια της, μα πάλι η αγάπη, το πείσμα, η μάχη που θα δώσει για
χάρη της η Αγγέλω, θα την φέρον πίσω. Της χρωστά πολλά η ζωή, Μα έχει πολλές μάχες να δώσει ακόμη, και το
αν και πως θα τα καταφέρει, και τι
μετάλλια ή σημάδια θα βάλει στις
αποσκευές της ζωής της μετά τις μάχες που θ δώσει αυτό θα το ανακαλύψετε
διαβάζοντας το βιβλίο της Μαρίας.
Προσωπικά, αν μου
ζητούσαν να βάλω έναν τίτλο σ αυτό το βιβλίο, θα έβαζα «με τα φτερά της
Αγγέλως» Δεν είναι τυχαίο το όνομα της ηρωίδας, γιατί πίσω από την σκληρότητα
που την δημιούργησε η ανάγκη της επιβίωσης, κρυβόταν ένας άγγελος.
Στο βιβλίο θα
συναντήσουμε φυσικά κι άλλους ήρωες, που ο κάθε ένας θα παίξει καθοριστικό ρόλο
στη ζωή της Ιόλης. Φίλοι, Αδέρφια ψυχής, αγαπημένα ή όχι τόσο αγαπημένα πρόσωπα
συνθέτουν το σύνολο του σκηνικού και
κάνουν την υπόθεση του βιβλίου πολύ ενδιαφέρουσα.
Μέσα από απλές, απτές
καθημερινές λεπτομέρειες, μέσα από καταστάσεις και ζωντανές εικόνες, και όχι με
κατάχρηση λέξεων, η συγγραφέας
ψυχογραφεί.
Οι ήρωές της κατά τη
διάρκεια του ταξιδιού, από απλοί άνθρωποι, εξελίσσονται και ξαφνιάζουν και η
ταύτιση του αναγνώστη με πρόσωπα και καταστάσεις, είναι αναπόφευκτη.
Κάτι που επίσης αξίζει να σημειωθεί, είναι η
δομή και η λειτουργία της ελληνικής οικογένειας. Αυτής που τσακώνεται, φωνάζει,
παρεξηγείται, μα όταν κάποιο μέλος της οικογένειας έχει ανάγκη, τότε γίνεται
συμπαγής τοίχος και το προστατεύει από
τους κινδύνους.
Η φιλία επίσης είναι
ένα άλλο κεφάλαιο που αναπτύσσει με ρεαλιστικό τρόπο η συγγραφέας δίχως να
ωραιοποιεί ή να κακοποιεί τον ρόλο της.
Γιατί οι φίλοι είναι τα αδέρφια που επιλέγουμε να έχουμε στη ζωή μας.
Λόγος απλός,
κατανοητός, σε διαρκή ροή, αλλά καθόλου κουραστικός, δημιουργεί δυνατά
συναισθήματα και ολοζώντανες εικόνες. Τσάκωσα πολλές φορές τον εαυτό μου, να
χαμογελά, να γελά, να βουρκώνει, να θυμώνει, γενικώς να νιώθει, κι όταν ένα
βιβλίο κατορθώνει να γρατζουνίσει την ψυχή σου, έχει πετύχει τον σκοπό του.
Η συγγραφική
ωριμότητα της Μαρίας Τζιρίτα, σ αυτό το τελευταίο της βιβλίο, είναι ορατή, και
δεν είναι υπερβολή αν πω πως είναι το καλύτερό της βιβλίο μέχρι σήμερα.
Το συστήνω
ανεπιφύλακτα, το υποστηρίζω με όλη μου την ψυχή.
ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ!!!