Ο ΥΠΝΟΣ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ

Ο Νίκος Διακογιάννης κατάφερε να με ξεφνιάσει. Για την ακρίβεια να με "ξυπνήσει" με το νέο του βιβλίο Ο ΥΠΝΟΣ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ.
Δεν μου αρέσουν τα κοσμητικά επίθετα που χαρακτηρίζουν τα βιβλία. Το συγκεκριμένο χαρακτηρίστηκε από αρκετούς ομότεχνους ή μη, ως θρίλερ, ως μεταφυσικό, ως ένα βιβλίο που έχει γραφτεί για το ευρωπαϊκό, ή το αμερικάνικο αναγνωστικό κοινό. Προσωπικά πιστεύω πως το συγκεκριμένο βιβλίο, έχει γραφτεί από έναν άνθρωπο που παλεύει με τις οικολογικές-κοινωνικές-και περιβαλοντολογικές ανησυχίες του κι απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους που έχουν κοινές με τον δημιουργό ανησυχίες.
Μετά το ΤΕΡΑ ΑΜΟΥ, και το ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ ΣΤΟ ΧΩΜΑ, ο Νίκος Διακογιάννης πάει ένα βήμα παραπάνω. Δημιουργεί ένα έργο γεμάτο εικόνες, λέξεις που ντύνουν τις εικόνες, και ιδέες που γίνονται λέξεις και εικόνες με ένα μαγικό τρόπο και με μια γλώσσα τρυφερά κοφτερή, που αφυπνίζει και κρατά σε αγωνία τον αναγνώστη.
Με προβλημάτισε, με "γρατζούνισε", με έβαλε στη διαδικασία να ψάξω μέσα μου για να διαπιστώσω πως όσο λογοτεχνικά κι αν έχουν δοθεί οι ιδέες του δημιουργού, δεν παύει να είναι μια τρομερή πραγματικότητα ο ύπνος που βολεύει τον καθένα μας. Ο ύπνος που μας κρατά αμέτοχους κι αδιάφορους για όσα συμβαίνουν σ' αυτόν τον άμοιρο πλανήτη που δυστυχώς ξεχάσαμε πως τον έχουμε δανειστεί από τις μελλοντικές γενιές.
Λίγα λόγια για το βιβλίο.
Από μια προφητεία του Ζοζέ Σαραμάγκου, τα αγάλματα εντελώς ξαφνικά, καταστρέφονται.
Οι άνθρωποι μετά από μια επιδημία πέφτουν σε ένα βαθύ ύπνο, κι όσοι επιζούν, ρίχνουν τις ευθύνες στα αγάλματα για τα δεινά που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Αξίες όπως φιλία, πίστη, αξιοπρέπεια, δικιμάζονται, και δε φαίνεται να έχει κανείς τη δύναμη να παλέψει για να σωθεί, ή να σώσει κάτι από το αύριο. Το τέλος....μη αναμενόμενο.
Η δουλειά του συγγραφέα όμως αναμενόμενη, υπεύθυνη, και πολύ μελετημένη πάνω στα έργα τέχνης που κοσμούν τα μουσεία του κόσμου.
Τα εκφραστικά του μέσα άψογα όπως πάντα, και η αγάπη με την οποία ντύνειτα έργα του απτή. Ανεξάρτητα από την θεματολογία με την οποία θα καταπιαστεί ο γράφων, το βασικό είναι ο τρόπος με την οποία θα την αποδώσει, κι εδώ διαβάζουμε ένα θέμα άκρως ενδιαφέρων με ένα τρόπο υπεύθυνο και με σεβασμό στο ίδιο το έργο και τον αναγνώστη.
Ο ΥΠΝΟΣ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ είναι ένα βιβλίο για λάτρεις του συγκεκριμένου είδους, αλλά και τους λάτρεις του ύφους του Νίκου Διακογιάννη.
Μπορεί σ' αυτό το βιβλίο να άλλαξε λίγο το ύφος, αλλά κατά τη γνώμη μου καλά έκανε και τόλμησε να αποδράσει από την πεπατημένη και να δούμε και μια άλλη πτυχή του συγγραφέα. Έτσι κι αλλιώς ο Νίκος έχει ακόμη να δώσει πολλά στη λογοτεχνία, κι εύχομαι η λογοτεχνία να τον ανταμοίψει αναλόγως.
Καλή συνέχεια φίλε Νίκο.